Każdy z nas odbiera świat na swój sposób, czyli subiektywnie. Istnieje jednak jakaś obiektywna prawda o wydarzeniach, zjawiskach, ludziach. Tę obiektywną prawdę mają za zadanie pokazywać media: telewizja, radio, prasa, Internet. Są one uznawane za takiego właśnie obiektywnego obserwatora, jednak ich powszechność i wszechwiedza często sprawiają, że zamiast patrzeć na świat po swojemu, postrzegamy go oczami mediów. Niestety, powoduje to pewną iluzję. Przestajemy odróżniać to, co realne od tego co jest tylko fikcją. Dorośli ludzie, w miarę rozpowszechniania przekazów medialnych wyrobili sobie pewną umiejętność tego różnicowania. Jednak najbardziej na nią narażone pozostają dzieci. Przecież w filmach i bajkach po wielokrotnym uderzeniu bohater nadal żyje, a oderwana ręka natychmiast odrasta. To sprawia, że ostrzeżenia i uwagi rodziców tracą na ważności – skoro bohaterowi bajki nic się nie dzieje, to przecież i mi nic się nie stanie. Jeśli więc nie nauczymy dziecka odróżniać świata realnego od fikcyjnego może ono wyrosnąć na beztroskiego, niezahamowanego ignoranta.
