Morfina to alkaloid. Jest organicznym związkiem chemicznym i pierwszą substancją psychoaktywną opium. W stanie czystym morfina to biały, krystaliczny, bezzapachowy proszek, słabo rozpuszczający się w wodzie, o gorzkim smaku. Działa hamująco na ośrodkowy system nerwowy, a za duże liczby potrafią doprowadzić do niewydajności oddechowej i śpiączki. Z jednej strony, morfina to sposób – opioidowy (narkotyczny) środek przeciwbólowy, oraz z drugiej strony – substancja odurzająca, która bardzo łatwo prowadzi do uzależnienia psychicznego i sportowego. Morfina wykazuje funkcjonowanie nie tylko przeciwbólowe, a także przeciwkaszlowe i przeciwbiegunkowe. Należy do opiatów, podobnie jak heroina, kodeina, metadon czy kompot makowy.
Morfina – historia
Morfinę po raz pierwszy wyizolowano z opium w 1804 roku – dokonał tego niemiecki farmaceuta, Friedrich Sertürner. Odkrytej przez siebie substancji przypisał wartości nasenne i przeciwbólowe. Nadał jej nazwę morfina od imienia boga wypoczynku, Morfeusza. Wkrótce substancję zaczęto sprzedawać jako anestetyk, środek nasenny, przeciwbólowy oraz grać w kuracji uzależnienia od alkoholu i opium.
Uzależnienie od morfiny
Morfina daje podobne wyniki uzależnienia i wyniki działania, jak rozmaite rodzaje opiatów. Ofiarami morfiny padają niejednokrotnie osoby, które są zmuszone do jej stosowania wskutek choroby. Przypadkiem są setki tysięcy żołnierzy z czasu I i II wojny światowej, jakim masowo podawano morfinę jako środek przeciwbólowy, np. w czasie amputacji kończyn. Morfinizm był modny również na przełomie XIX i XX wieku wśród bohemy. Biorąc pod uwagę proporcje wagowe, morfina działa nawet do 20 razy łatwo aniżeli opium. Dawka śmiertelna morfiny to 0,1-0,2 mg/kg przy iniekcji dożylnej i 0,2-0,4 mg/kg doustnie. Do negatywnych efektów działania morfiny decyduje się:
•ograniczenie uczucia głodu i potrzeb seksualnych,
•spowolnienie ruchowe,
•senność, zmęczenie i potliwość,
•apatię, brak motywacji, zmęczenie woli, rozleniwienie,
•zanik obowiązkowości i zawężenie zainteresowań,
•zaburzenia ze strony układu pokarmowego – mdłości, mdłości, zaparcia,
•zaburzenia oddychania,
•zatrzymanie moczu,
•bradykardię,
•spadek ciśnienia tętniczego,
•zwężenie źrenic i słabą reakcję na słońce,
•niezborne ruchy,
•bełkotliwą mowę,
•otępienie i zmiany osobowości,
•sygnały psychotyczne (omamy, urojenia).
Ciągłe wykorzystywanie morfiny powoduje impotencję, ubytek wagi ciała, bezsenność, problemy z wydalaniem stolca (kamienie kałowe), spadek odporności, zaawansowaną próchnicę zębów, zanik żył powierzchniowych, zmiany zapalne skóry, zaburzenia menstruacji, zniszczenia organów miąższowych (wątroby, trzustki itp.). Rodzaj morfinowy i sygnały opioidowego zespołu abstynencyjnego obejmują: wzrost ciśnienia krwi, wzrost tętna, wzrost temperatury ciała, gęsią skórkę, wysięk z nosa, łzawienie, ziewanie, wzmożoną potliwość, drżenie mięśniowe, dreszcze. Sygnały odstawienne przypominają na początku silną grypę i są bardzo nieprzyjemne. Głód psychiczny związany z zażywaniem opiatów, w tym morfiny, jest znacznie wielki, więc stoi się dominującym elementem, który doprowadza do zniszczenia życia i podporządkowania wszystkiego stosowaniu narkotyku. Ciągłe zażywanie opiatów znaczy niewyobrażalne spustoszenie w organizmie i zgon.
